یادداشت-محمدباقرقالیباف: اگر مومن نمی‌تواند در زندگی فردی امر غیر اخلاقی مرتکب شود در حوزه سیاست نیز به طریق اولی قادر و مجاز به چنین کاری نیست …چون هدف نهایی زندگی دنیایی قرب الهی و سعادت اخروی است و هدایت مردم به سوی سعادت نیز جز با پایبندی سیاست مداران، سیاست‌ورزان و مسئولین به اصول اخلاقی در سیاست ممکن نیست.

دکتر محمد باقر قالیباف در یادداشتی به مهمترین نیاز امروز عرصه سیاست ایران پرداخته است. در این یادداشت قالیباف با اشاره به منش اخلاقی مرحوم دکتر حسن حبیبی به شرح مبانی سیاست ورزی اخلاقی در جامعه دینی پرداخته است.

چند روزی است که دکتر حسن حبیبی که از میان ما پر کشیده و در جوار بارگاه الهی امام (ره) آرام و قرار گرفته است. در مراسم ختم ایشان همه آمده بودند. سیاسی و غیر سیاسی، اصلاح طلب و اصولگرا، مسئولین اسبق و سابق و کنونی، خواص و عوام و … همه از رفتن چنین شخصیتی متاثر و متاسف. به راستی راز این همه مجذوب بودن در چیست؟

دکتر حسن حبیبی در سپهر سیاست ایران الگوی ولایت‌پذیری، عقلانیت، اعتدال، عدالت، متانت، اخلاص، حسن خلق، صبر و خدمت صادقانه و بی‌ادعا بود. مجموعه این ویژگی‌ها بود که دکتر حبیبی را به الگوی سیاست‌ورزی مبتنی بر اخلاق در جامعه ما تبدیل کرد و همه را بر گرد او جمع می کرد. همه سیاسیون گمشده سپهر سیاست ایران یعنی اخلاق در سیاست را در او می‌جستند و چنین ویژگی‌هایی بود که مقام عظمای ولایت ایشان را مؤمنی صادق و پارسا و خدوم نامید.

در چنین نگاهی است که امور برای رضای خدا و با توکل به او انجام می‌گیرد و همه چیز از اوست و واسطه‌ها تنها اسبابی هستند که خداوند بر سر راهمان قرار داده تا گره‌گشای زندگی دنیوی بندگان باشند.

در تفکر اسلامی پایبندی به اخلاق در امور سیاسی بخش جدایی‌ناپذیر اندیشه اسلامی است. اگر مومن نمی‌تواند در زندگی فردی امر غیر اخلاقی مرتکب شود در حوزه سیاست نیز به طریق اولی قادر و مجاز به چنین کاری نیست و تفکیک اخلاق در حوزه فردی و حوزه اجتماعی و سیاسی غیر ممکن است؛ چون هدف نهایی زندگی دنیایی قرب الهی و سعادت اخروی است و هدایت مردم به سوی سعادت نیز جز با پایبندی سیاست مداران، سیاست‌ورزان و مسئولین به اصول اخلاقی در سیاست ممکن نیست و همه گفتار‌ها، رفتارها و کردارمان باید در این راستا باشد.

در عصر جدید نیز امام خمینی (ره) یکی از سیاستمدارانی بود که با عملکردش اخلاق را از حصار خلوت فردی بیرون کشید و به عرصه سیاست و حکومت‌داری تزریق کرد و عطر آن را در فضای جامعه ایرانی پراکند.

در چنین گفتمانی است که اگر فردی یا گروهی در فکر حذف و یا تخریب رقبا بر آید و مصلحت خود و گروهش را بر مصلحت مردم و نظام اسلامی مقدم دارد و حتی اگر به نام خدا و به بهانه مصلحت اندیشی برای مردم، نظام، انقلاب و اسلام، اخلاق را در مسلخ نفس خود قربانی کند به خسران دنیوی و اخروی گرفتار و همه اعمال و عبادات خود را به نابودی کشانده و بی شک به اسلام، مردم و انقلاب لطمه زده است.